بهر شهوت جان خود را می دهی همچون ستور

وز برای جان خود که می دهی وانگه به زور

می ستانی از خسان تا وادهی ده چارده

در هوای شاهدی و لقمه ای ای بی حضور

آن سبدکش می کشد آن لقمه ها را تون به تون

می دواند مرده کش مر شاهدت را گور گور

لقمه ات مردار آمد شاهدت هم مرده ای

در میان این دو مرده چون نمی باشی نفور

چشم آخر را ببند و چشم آخر برگشا

آخر هر چیز بنگر تا بگیرد چشم نور